طبق این گزارش که توسط دفتر مطالعات افکارسنجی ملت مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه شده است، این پژوهش به صورت تطبیقی، نظام‌های تنظیم‌گری حوزه افکارسنجی در هشت کشور آلمان، کره جنوبی، قطر، چین، روسیه، آفریقای جنوبی، ترکیه و ایالات متحده آمریکا را بررسی کرده است. هدف، شناخت الگوهای موجود برای تدوین چارچوبی کارآمد در ایران است؛ زیرا افکارسنجی نقشی فزاینده در فرایندهای دموکراتیک، سیاست‌گذاری عمومی و تصمیم‌گیری‌های کلان دارد. مطالعه بر دو محور اصلی متمرکز است: الزامات تأسیس و نظارت بر مؤسسات افکارسنجی و نقش دولت‌ها در تنظیم‌گری آن‌ها. نتایج نشان می‌دهد که الگوهای جهانی تنظیم‌گری را می‌توان در چهار دسته کلی جای داد: ۱. خودتنظیم‌گری در کشورهایی مانند آمریکا و آلمان، با حداقل مداخله دولت و نقش محوری انجمن‌های حرفه‌ای؛ ۲. تسهیلگری دولتی در کره جنوبی و آفریقای جنوبی که در آن استقلال مؤسسات حفظ اما چارچوب‌های قانونی دقیق برای شفافیت تعیین می‌شود؛ ۳. نیمه اقتدارگرا در کشورهایی چون قطر، روسیه و ترکیه که دولت‌ها نظرسنجی در حوزه‌های حساس را کنترل می‌کنند و ۴. اقتدارگرایی فراگیر در چین که دولت کنترل کامل بر فعالیت‌های افکارسنجی دارد. با توجه به ساختار جمهوری اسلامی ایران و ضرورت تقویت ارتباط نظام سیاسی با افکار عمومی در چارچوب مردم سالاری دینی، پیشنهاد می‌شود الگوی تسهیلگری دولتی مبنا قرار گیرد. این الگو با ایجاد توازن میان استقلال حرفه‌ای مؤسسات، شفافیت و نظارت قانونی، می‌تواند زمینه ارتقای اعتماد عمومی، بهبود کیفیت سیاست‌گذاری و تقویت مشروعیت مردمی نظام سیاسی را فراهم کند.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• تاریخچه‌ای مختصر درباره افکار عمومی و افکارسنجی
• الزامات تأسیس و نظارت بر مؤسسات افکارسنجی
• نقش دولت‌ها در تنظیم‌گری مؤسسات افکارسنجی
• و موارد دیگر...