طبق این گزارش که توسط مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهرداری تهران تهیه شده است، پسماند از منظری باستان‌شناختی در اصل شامل مجموعه‌ای از اشیا و چیزهای طبیعی یا مصنوعیست که در جریان زندگی کارکرد و فایده خویش را از دست داده و در قالب اشیا و چیزهای بی‌کاربرد از چرخه زیست خارج و دورریز می‌گردد. در فرایند مورد بررسی باستان‌شناسان یعنی چرخه تولید تا دورریز، پسماند درآخرین حلقه زیست چیزها و در نتیجه محور مباحث باستان‌شناختی قرار دارد. این درحالیست‌ که دورریزها به تنهایی هرگز حقیر، کثیف و آلوده نیستند بلکه در مجاورت و خلط با دیگر اشیا، بی‌نظمی را شکل می‌دهند که آن‌ها را به زباله یا آشغال تبدیل می‌کند. انقلاب صنعتی با بالابردن حجم تولید انبوه و به ویژه تولید و دورریز موادی مانند پلاستیک که تا دهه‌ها به طبیعت بازنمی‌گردد در شکل‌گیری مفهوم زباله‌های پایدار نقش اساسی داشته است. باستان‌شناسان زباله‌ها را به عنوان واقعیت‌های روزمره بررسی می‌کنند، واقعیت‌هایی که به گذشته‌ای نزدیک مربوط بوده و در ارتباط با زندگان مفاهیم مهمی برمی‌سازند. از این رو پسماندشناسی شاخه‌ای از باستان‌شناسی است که از روش‌های کمی و کیفی برای فهم و شناخت الگوهای مصرف و دورریز و در نتیجه الگوهای زیست روزمره بهره می‌جوید. در این گزارش نیز روند پژوهش میدانی و نتایج اولیه‌ای که در دو منطقه 7 و 17 به‌دست آمده، مورد بررسی قرار می‌گیرد.

مواردی که با دانلود این تحقیق بازار ایران می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• مرور منابع و ارزیابی متون تهیه شده و مدل‌های استخراج شده در مقیاس بین‌المللی

• بررسی پسماند گردآوری شده از حداقل 50 خانوار

• و موارد دیگر...