طبق این گزارش که توسط پژوهشکده بیمه تهیه شده است، به موجب ماده 183 قانون مدنی، عقد عبارت است از تعهد بر امری بین یک یا چند نفر که مورد قبول آن‌ها باشد. لذا اراده اشخاص، حاکم بر قرارداد بوده و آزادی اراده در تنظیم قراردادها را باید به عنوان اصل پذیرفت .بیمه نیز تعهدی است مدنی که دارای دو طرف بیمه‌گر و بیمه‌گزار می‌باشد و هر یک دارای تعهداتی در انجام و اجرا ناشی از مفاد عقد می‌باشند. حق بیمه وجهی است که بیمه‌گزار در برابر اخذ پوشش و تعهد بیمه‌گر برای جبران خسارت ناشی از وقوع یا بروز حادثه تحت پوشش بیمه‌نامه می‌پردازد. وفق آیین‌نامه شماره 80 شورای عالی بیمه، شرایط عمومی بیمه مسئولیت مدنی حرفه‌ای کارفرما در قبال کارکنان، در صورت عدم پرداخت حق بیمه در سررسیدهای مندرج در اعلامیه‌های بدهکار صادره، بیمه‌گر حق فسخ بیمه‌نامه را دارد. حال مساله آن است که اگر پرداخت حق بیمه به صورت اقساط مورد توافق بیمه‌گر و بیمه‌گزار قرار گرفته و برخی از اقساط پرداخت نگردیده و در این حین خساراتی نیز برای مورد بیمه رخ داده است، آیا بیمه‌گر ملزم به پرداخت خسارت بوده و یا وفق شرایط عمومی، می‌تواند از پرداخت خسارت استنکاف نماید؟ بر این اساس، میزان مسئولیت بیمه‌گر به جبران خسارت مطرح می‌شود. در گزارش حاضر با توجه به این که پرداخت حق بیمه به صورت مدت‌دار مورد توافق قرار گرفته و پیش از وصول تمامی حق بیمه، موضوع بیمه دچار خسارت شده است، چگونگی محاسبه خسارت قابل پرداخت از سوی بیمه‌گر مورد بررسی قرار می‌گیرد.

مواردی که با دانلود این گزارش می‌توانید از آن آگاهی یابید:

• اقامه دعوای بیمه‌گذار
• نتایج اجرای تجربه
• اقامه دعوای بیمه‌گر
• و موارد دیگر...